در رابطه با تعریف جامع اقلام تعهدی، ریچاردسون و همکاران (۲۰۰۵)فعالیتهای تجاری را به سه بخش اصلی ۱) فعالیتهای عملیاتی جاری،۲) فعالیتهای عملیاتی غیرجاری و ۳) فعالیتهای مالی تقسیم کردند و بر این اساس اقلام تعهدی را به عنوان مجموع تغییرات در سرمایه گردش غیرنقدی[۱۶]، خالص داراییهای عملیاتی غیرجاری و خالص داراییهای مالی تعریف کردند[۱۷] (ریچاردسون و همکاران ۲۰۰۵، ص ۴۴۶).
تغییرات در سرمایه در گردش غیرنقدی برابر تغییر در داراییها جاری عملیاتی[۱۸](به جز وجه نقد و سرمایهگذاری کوتاه مدت) منهای تغییر در بدهیهای جاری عملیاتی[۱۹] (به جز بدهیهای کوتاهمدت بهرهدار) است[۲۰]. به عبارت دیگر این طبقه از اقلام تعهدی شامل داراییها و بدهیهای عملیاتی جاری است که در نتیجه فعالیتهای جاری و طی چرخه عادی عملیات واحد تجاری شناسایی و گزارش میشوند (همان منبع، ص ۴۴۶ و ۴۴۹).
دومین دسته اصلی اقلام تعهدی، اقلام تعهدی عملیاتی غیرجاری است که از تفاوت داراییها و بدهیهای عملیاتی غیرجاری[۲۱] واحد تجاری به دست میآید و به آن خالص داراییهای غیرجاری عملیاتی گفته میشود[۲۲](همان منبع، ص ۴۴۹).
سومین دسته از اقلام تعهدی مربوط به فعالیتهای مالی واحد تجاری میشود که به آن خاالص داراییهای مالی اطلاق میشود. این اقلام از تفاوت داراییها و بدهیهای مالی به دست میآید[۲۳](همان منبع، ص ۱۷).
-
- اقلام تعهدی اختیاری و غیراختیاری
جونز (۱۹۹۱) تفاوت سود و وجوه نقد حاصل از عملیات را به عنوان اقلام تعهدی تعریف و آن را به دو بخش اقلام تعهدی غیراختیاری و اقلام تعهدی اختیاری تقسیم میکند که در تمامی تحقیقات مرتبط با اقلام تعهدی، این تقسیمبندی مورد قبول محققین قرارگرفته است[۲۴] (حسینی ۱۳۸۵، ص.۱۷).
فرانسیس (۲۰۰۵)، دکو و همکاران (۱۹۹۵) و براد شاو (۲۰۰۱) آن دسته از اقلام تعهدی که در مدل تجاری شرکتها[۲۵] و محیط عملیاتی[۲۶] آن ها به وجود میآید و مدیریت واحد تجاری در پیدایش آن ها دخالتی نداشته و در حین انجام فعالیتهای تجاری شرکت ایجاد شده باشند و قابل اعمال نظر توسط مدیریت نمیباشند را اقلام تعهدی غیراختیاری مینامند. دستهای دیگر از اقلام تعهدی که به خاطر انتخاب روشهای حسابداری، تخصیصهای اختیاری، تصمیمات مدیریتی و قضاوتها و برآوردها به وجود میآیند را اقلام تعهدی اختیاری مینامند. به عبارت دیگر از هر شرکت به شرکت دیگر مقدار و نوع این اقلام میتواند متفاوت باشد چون تحت تأثیر رویه و خط مشی های انتخابی شرکت قرار دارد و هر چقدر مدیر یک شرکت آزادی عمل بیشتری برای به وجود آوردن آن ها داشته باشد، احتمال بیشتری دارد که از این اقلام برای تأثیر گذاری روی سود استفاده کند که این عمل به پدیده مدیریت سود معروف است (حسینی، ۱۳۸۵ صص. ۲۳-۲۲).
-
- مدلهای مختلف اندازهگیری اقلام تعهدی غیراختیاری
از سال ۱۹۸۵ تاکنون مدلهای متفاوتی برای تفکیک اقلام تعهدی به بخشهای اختیاری و غیراختیاری ارائه شده است. در ابتدا مدلهای سادهای مانند مدل دی آنجلو[۲۷] و هیلی[۲۸] مطرح شد که در این مدلها از جمع کل اقلام تعهدی برای اندازهگیری اقلام تعهدی غیراختیاری استفاده میشود. به مرور زمان مدلهای تکاملیافتهتری ارائه شد که از متغیرهای بیشتری برای اندازهگیری اقلام تعهدی غیراختیاری استفاده میکنند. نکته آغازین برای اندازهگیری اقلام تعهدی غیراختیاری، اندازهگیری جمع کل اقلام تعهدی است که در برخی از تحقیقات از طریق کسر کردن جریانهای نقدی عملیاتی از سود خالص عملیاتی و در برخی از تحقیقات به صورت ذیل محاسبه شده است.
TAt = ∆CAt – ∆CLt – ∆Casht – ∆STDt – DEPt
که در آن:
TA: جمع کل اقلام تعهدی؛
CL∆: تغییر در بدهیهای جاری؛
CA∆: تغییر در داراییهای جاری؛
Cash∆: تغییر در وجه نقد و معادل وجه نقد؛
STD∆: تغییر در بدهیهای بهرهدار بلندمدتی که در بدهیهای جاری طبقهبندی شدهاند (حصه جاری بدهیهای بهرهدار بلندمدت)؛
DEP: هزینه استهلاک اموال، ماشینآلات و تجهیزات و استهلاک داراییهای نامشهود.
برخی از مدلهای ارائه شده در زیر دارای پارامترهایی هستند که باید از قبل برآورد شوند. بنابرین در بیشتر این مدلها معمولاً دوره چند سالهای به عنوان دوره برآورد[۲۹]در نظر گرفته میشود تا بتوان پارامترهای هر مدل را در آن دوره شناسایی کرد و سپس با بهره گرفتن از داده های دوره رخداد[۳۰] اقدام به اندازهگیری اقلام تعهدی غیراختیاری نمود.
-
-
- مدل هیلی:
-
این مدل به صورت زیر ارائه شده است:
که در آن:
NDA: اقلام تعهدی غیراختیاری؛
n: تعداد سالهای دوره برآورد؛
m: سالهایی که به عنوان دوره برآورد در نظر گرفته شده است t-n, t-n+1, …, t-1))؛
Am-1: جمع داراییهای سال قبل؛
TAm: جمع کل اقلام تعهدی سال m.
تفاوت این مدل با سایر مدلها این است که، فرض میکند در کلیه سالهای مورد مطالعه مدیریت سود رخ میدهد (در مدلهای بعدی فرض میشود که در دوره برآورد، مدیریت سود وجود ندارد). مدل ارائه شده یک فرض اساسی دارد مبنی بر اینکه، میانگین اقلام تعهدی اختیاری (سود مدیریت شده از طریق اقلام تعهدی) صفر است. او با بهره گرفتن از یک متغیر جداکننده، نمونه را به گروههایی که سود را بالاتر یا پایینتر مدیریت کردهاند، تقسیم کرد و سپس با مقایسه میانگین این گروهها دست به استنتاج زد. فرض مذکور بیانگر این است که اقلام تعهدی اختیاری (سود مدیریت شده)، در برخی سالها دارای مقادیر مثبت و در برخی سالها مقادیر منفی دارد و میانگین آن صفر است. در نتیجه میانگین اقلام تعهدی کل میتواند نشانگر خوبی از اقلام تعهدی غیراختیاری (عادی) باشد (غلامعلیپور، ۱۳۸۳، صص. ۴۰-۳۹).
-
-
- مدل دی آنجلو:
-
دی آنجلو اینطور فرض میکند که اقلام تعهدی غیراختیاری در طول زمان ثابت هستند (اختلاف بین اقلام تعهدی غیراختیاری دو سال متوالی صفر است) پس تغییر در میزان اقلام تعهدی کل میتواند نشاندهنده تغییر در اقلام تعهدی اختیاری (سود مدیریت شده) باشد. بنابرین با در نظر گرفتن فرض ثبات اقلام تعهدی غیراختیاری، اقلام تعهدی سال قبل میتواند برای امسال اقلام تعهدی غیراختیاری (عادی) در نظر گرفته شود (همان منبع، صص ۴۱-۴۰).