1. 1. – Co claiment ↑

1. 1. – Report of The I.L.C., op.cit. 1997, p.137. ↑

1. 1. – Defendant ↑

1. 1. – Report of The I.L.C. op. cit. 1997. Loc. Cit. ↑

1. 1. – Draft Article on State Responsibility, I.L.C.s 1980 Report. ↑

1. 1. – عده ای از علمای حقوق بین الملل بر این اعتقادند که چنانچه فعل یا ترک فعل ذیربط کاملاً با وظایف ارگان دولتی بیگانه باشد یا فقدان صلاحیت آن ارگان واضح باشد دولت مسئول نیست.Wolfum.R. Internationally Wrongful Acts, E.p.I.L, 1987, Col.10,P.274. ↑

1. 1. – Report I.L.C, 1980 loc.cit. ↑

1. 1. – فیوضی رضا: ماخذ پیشین. چاپ ۲۵۳۶٫ ص۲۹٫ ↑

1. 1. – Report I.L.C, 1980 lco. Cit. ↑

1. 1. – Report I.L.C, 1980 loc. Cit. ↑

1. 1. – اعمال رسمی، اقداماتی هستند که با خدمت اداری و وظیفه ای که به شخص محول شده است مرتبط می‌باشند. اعمال رسمی صرفاً ‌در مورد کارکنان بین‌المللی (اعم از کارمندان و کارشناسان) سازمان مصداق دارد نه اقدامات ارگان سازمان. بدین لحاظ که: اولاً کارکنان بین‌المللی سازمان تنها بخشی از زمان خود را در اختیار سازمان به خدمت می پردازند و امکان اقدام به اشتغالات غیر مرتبط با وظایف رسمی محوله نیز وجود دارد. ثانیاض از ارگان هر سازمان بین‌المللی فقط اعمال رسمی صادر می‌گردد و این ارگان به عنوان نهادهای حقوقی ماهیتاً فاقد قابلیت اقدام در سمت خصوصی و غیر سازمانی هستند.Schermers.H.G. “Official Acts of Civitservants”, Inschermers. H.G.Heukels. T. and Mead. PH. (eds). Non- Contractual Liability of the European Communities, Martinus Nijhoff, The Netherland 1988.p.75. ↑

   

1. 1. – Butliewica. E., “The Premises of Intemational Responsibility of Inter- Govemmental Organizations”, P.Y.I.L., 1981-1982. vol.Xl.,p.123. ↑

1. 1. – Gaja. G., “Some Reflections on The European Community’s International Responsibility”, In Sghermers and others, op. cit., pp. 170-171. ↑

1. 1. – Functional Protection ↑

1. 1. – فیوضی رضا: مسئولیت بین‌المللی و نظریه حمایت سیاسی، چاپ ۲۵۳۶، مأخذ پیشین. ص۳٫ ↑

1. 1. – W.K.Geck. op. cit, p. 100. ↑

1. 1. – Report of The I.L.C, op. cit. 1997, note 179, p.133. ↑

1. 1. – آقا حسینی محسن، بررسی مواضع جمهوری اسلامی ایران و دولت آمریکا در پرونده الف/۱۸، مجله حقوقی شماره۴، انتشارات دفتر خدمات حقوقی بین‌المللی، ۱۳۶۴، ص۶۳٫ ↑

1. 1. – قیوضی رضا: مسئولیت بین‌المللی و نظریه حمایت سیاسی اتباع، مأخذ پیشین، چاپ ۱۳۷۹٫ ص۲۹۰٫ ↑

1. 1. – W.K.Gcck. op. cit. p. 116. ↑

1. 1. – F.V.Garcia Amador, First Report on D.P to I.L.C.Doc, A/CN. 4/96, in B.Y.I.L. 1956, Vol. 11.p.29. ↑

1. 1. – Ibid.,p.29. ↑

1. 1. – حکمت محمدعلی: مأخذ پیشین، ص۲۰۰٫ ↑

1. 1. – Garcia Amador,”State Responsibility, Some. New Problems: (1958 11) 94 Recueil des cours. P.471. in gohn R Dugard I.L.C note 63, p.24 (2000) Doc A/CN. 4/506. ↑

1. 1. – John R.Dugard. Report to I.L.C.(2000) note 62, p 22. Doc A/CN. 4/506. ↑

1. 1. – Rec. C.I.J. 1970.P.43. ↑

1. 1. – Mavrommatis Palestine Concessions, P.C.I.J, Serries A,no.2,p.12.(1924) ↑

1. 1. – The P.S. Railway (Estonia v.Lithuania) P.C.I.J.Reports, Series A/B, No 70, P. 24. ↑

1. 1. – حکمت محمدعلی: مأخذ پیشین، ص۲۰۰ همچنین،S.N.Guha Roy “Is The Law of Responsibility of States For Inguries To Aliens Apart of Universal international Law”? (1951) 55 A.A.J.I.L.pp. 877-878. ↑

1. 1. – غلامی حسن: مأخذ پیشین، ص۱۴۹٫ ↑

1. 1. – J.L. Brierly, The Law of Nations, 6 th ed, (1963)p.276. in John R.Dugard, Report to I.L.C.(2000) notes 67, p25, Doc A/CN 4/506. ↑

1. 1. – W.K.Geck, op. Cit, p.111. ↑

1. 1. – John R.Dugard, Report to I.L.C.(2000) notes 61,p22, 66.P.24. ↑

1. 1. – ۱۹۵۹ I.C.J. Reports 6p.27.pp.31-32. ↑

1. 1. – G.Ress and T.Stein, Der diplomatische Schutz im Volker-and Europarecht: Aktuelle Probleme und Entwicklung Stendezen(1996) 13.pp.18-20 in John R Dugurd, Report to I.L.C (2000) note 71,,p.26, Doc A/NC 4/506. ↑

1. 1. – P.C.Jessup, A Modem Law of Nations, reprint(1968) PP.116-117 in John R Dugurd, Report to I.L.C(2000) note 70,p.26. Doc A/CN 4/506. ↑

1. 1. – E.M.Brochard, The Diplomatic, op. cit (1915)pp.7-8. in John R Dugurd, Report to I.L.C(2000) note 69,p.25. ↑

1. 1. – John R. Dugard, Report To I.L.C.(2000) pp.31.32. Dec A/CN. 4/506. ↑

1. 1. – John R. Dugard. Loc cit. ↑

1. 1. – Article 3,4 of The draft on D.P.(2000), Doc A/CN,4/506. ↑

1. 1. تقی زاده انصاری مصطفی: مأخذ پیشین، ص۳۶۷٫ ↑

1. 1. – John R. Dugard, Report To I.L.C.(2000). Note 61.p.22.Doc A/CN 4/506. ↑

1. 1. – حکمت محمدعلی: مأخذ پیشین، ص۲۰۰٫ ↑

1. 1. – J.L. Brierly., op. cit. p. 276. John R.Dugard, Report to I.L.C.(2000) notes 67,p25. Doc A/CN 4/506. ↑

1. 1. – Moral. ↑

1. 1. – بدیهی است بر فرض اعمال حمایت دیپلماتیک توسط دولت متبوع شخص متضرر، تأخیر و تعلل غیر متعارف در اعلام پیدایش خسارت، نیز می‌تواند حسب مورد از موارد اسقاط دعوی یا ازعلل رد آن از دیدگاه مراجع بین‌المللی محسوب گردد. ↑

1. 1. – W.K. Geck, op. cit, p 116. ↑

1. 1. – A.V.Freeman, “Recent Aspects of the Calvo Doctorine And The Challenge To Intemational Law”, (1946) 40 A.J.I.L.121, at p. 130. also D.R.Shea, the Calvo Clause: A Problem of International Law and Diplomacy(1955), p.6.in John R Dugard to I.L.C(2002) p.2, Doc A/CN. 4/523/Add. I.also John R. Dugard, Report To I.L.C.(2002) op.cit. note 6.p.4. Doc A/CN. 4/523/Add. 1.همچنین آقای بهمن: مأخذ پیشین، صص۱۷۸-۱۷۷٫ ↑

1. 1. – I.L.C.Report, op. cit. 1998, pl. ↑

1. 1. – A.S. Hersly, “The Calvo and Drago Doctrines” (1907) l A.J.I.L. 26. ↑

1. 1. – مخالفین این نظریه که اغلب کشورهای پیشرفته غربی بودند معتقد هستند که «یک معیار بین‌المللی حداقل» جهت حمایت از اتباع خارجی وجود دارد که باید صرفنظر از نحوه رفتار آن دولت با اتباعش رعایت شود. ↑

1. 1. – A.S. Hersly, Loc. Cit. ↑

1. 1. – I.C.J. Reports., 1970, p. 246. ↑

1. 1. – E.M.Brochard, The Diplomatic, op. cit (1915)p.805. In John R Dugard, Report to I.L.C(2002) note 20, p.9.Doc A/CN 4/523/ Add.1. ↑