ترجمه
۱- عشق نوپا مرا ضعیف و نابود کرده است وای بر من اگر جوان گردد.
۲- من قلبی ندارم اگر تو قلبی‌ می‌دیدی.
بشار لفظ “ویل” را برای نفرین خود به کار برده است زیرا فریب عشق او را خورده است و او توانسته که بشار را بفریبد با زبان و کلام جذاب و گریه و زاریش و اظهار دوستی نسبت به او تا اینکه به او راست گفت و وارد قلبش شد، او اسیر این عشق است و نمی‌تواند از آن بگریزد، با درد و اشتیاق شدیدی روبرو‌ می‌شود و چیزی جز نفرین خود در اختیار ندارد.

سید حمیری(وفات ۱۷۸ هـ ) نیز خود را نفرین‌ می‌کند و‌ می‌گوید:

۱-هُوَ مُولاکَ فَاسْتَطارَوَنادی
۲- رَبِّ اَنْ کانَ ذا هُوَ الْحقُّ مِنْ
۳- رَبِّ اَمْطِرمِنَ السَّماءِ باحِجا
رَبَه بِاسْتــِــــکانَهِ وَ اِنْتِصابِ
عِندَک تَجزِی بِهِ عَظیمَ الثَّوابِ
رِعَلیـــــــنا اَوْاتِنـــــا بـِـعذابٍ
(سید‌حمیری؛‌۱۴۲۰:‌۵۶-۵۵)

ترجمه
۱-او مولای توست که متحول شده است و پروردگارش را از روی ذلت و خواری‌ می‌خواند.
۲-پروردگارا اگر این امر از جانب تو حق است با ثواب عظیم خود او را پاداش بده.
۳-پروردگارا از آسمان سنگ یا عذابی بر ما بفرست.
دعای شاعر با دو صیغه(خداوندا از آسمان بر ما سنگ بفرست) و(عذابی بر ما بباران)آمده است. البته شاعر الفاظ دعای خود را از قرآن کریم گرفته است که‌ می‌فرماید:﴿… فَأَمْطِرْ عَلَیْنا حِجارَهً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلیمٍ﴾ (انفال/ ۳۲) (‌از آسمان سنگ و یا عذاب دردناک بر ما نازل کن). کلمات آیه قرآن را با الفاظ و معانی آن آورده است.
ابونواس(وفات ۱۹۸ هـ ) نیز خود را نفرین‌ می‌کند و میگوید:

۱-لَاَ فَرْجَ اللهُ عَنِّی اِنْ مـَـدَدْتُ یَدی
۲-وَلَاَ طَعَمْتُ بِکَ الســـَّلوانَ یااَملی
اِلیهِ اَسْالُهُ مِنْ حُبــِّــــکَ الفَرَجا
وَحَلَّ حُبُّکَ فی قَلْبی وَ مَاخْرَجا
(ابونواس؛ ۱۴۰۷: ۱۹۱)

ترجمه
۱-اگر دستانم را به سوی خدا دراز کنم و از او بخواهم که در عشق تو گشایشی ایجاد کند.
۲-خداوند مراگشایش ندهد‌ای آرزوی من،از توانتظار آرامش ندارم عشق تودر قلبم ذوب شده و بیرون نمی‌رود.
شاعر خود را با صیغه (خداوند گشایش در کار من ایجاد نکند) نفرین‌ می‌کند. این نفرین از دیدگاه شاعر یک دعای مثبت است هرچند که نفرین است، او برای خود طلب عذاب و هلاک نمی‌کند بلکه دعا به عدم نجات از سختیش است، سختیش همان عشقی است که در آن گرفتار شده است، او با این عشق احساس خوشبختی‌ می‌کند هرچند که آزار و اذیت برای او بدنبال دارد.
اما شاعر مسلم بن ولید (وفات ۲۰۸ هـ)در نفرین خود‌ می‌گوید:

۱-یاسـَحَرواصِلَنی
۲-وَیْحی اَنَا الْطَریدُ
۳- وَیْحی اَنَا الْمُعْنی
۴- وَیْحی اَنَا الْمُبْلی
فَاِنُّنی عَمیــــــدٌ
وَیْحی اَنَا الشـَریدُ