مطالعات تجربی انجام شده در خارج از کشور
آلبرینگ و همکاران^[۲۴](۲۰۱۳)
در این تحقیق به بررسی تاثیر ارائه مجدد صورتهای مالی بر رشد شرکت پرداخته شده است. در این مقاله نمونه مورد استفاده شامل دو گروه از شرکتها می باشد که در طی دوره زمانی (۲۰۰۹-۱۹۹۷) انتخاب گردیده اند. گروه اول را شرکتهایی تشکیل داده است که دارای ارائه مجدد در صورتهای مالی شان میباشند که این گروه نیز به دو بخش تقسیم میگردد. بخش اول شرکتهایی که به علت وجود تخلفات مالی، صورتهای مالی شان تجدید ارائه گردیده و بخش دیگر شرکتهایی که تجدید ارائه را به دلایلی غیر از تخلفات مالی انجام داده اند و گروه دوم متشکل از شرکتهایی است که فاقد ارائه مجدد در صورتهای مالی شان می باشند. نمونه نهائی شامل بررسی ۴۱۷۶ گزارش سالانه است که نیمی از آنها تجدید ارائه شده و نیمه دیگر فاقد ارائه مجدد میباشد.
در این تحقیق با بررسی نرخ رشد تامین مالی خارجی شرکتها به عنوان معیاری برای رشد، با بهره گرفتن از مدل رویکرد در صد فروش به برنامه ریزی مالی کانت و ماکسیمویکس، به بررسی تاثیر ارائه مجدد صورتهای مالی بر رشد پرداخته شده است.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

نتایج این تحقیق نشان داده است که بطور کلی نرخ رشد شرکتها بدنبال یک تجدید ارائه در صورتهای مالی، کاهش خواهد یافت و همچنین محققان دریافتند که نرخ رشد تامین مالی خارجی در شرکتهایی که به علت وجود تخلفات مالی، صورتهای مالی خود را تجدید ارائه میکنند، در مقایسه با شرکتهایی که ارائه مجدد را به دلایلی غیر از تخلفات مالی انجام داده اند، کمتر می باشد.
ویدمن و هندریکسن^[۲۵](۲۰۱۰)
در تحقیق مزبور تحت عنوان “کیفیت اقلام تعهدی و تجدید ارائه صورتهای مالی” با توجه به نمونه ای متشکل از شرکتهایی که صورتهای مالی خود را در طول دوره تحقیق (۱۹۹۷–۲۰۰۳) تجدید ارائه نموده اند، به بررسی سنجه های مستقیم ارزیابی کیفیت اقلام تعهدی پرداخته شده است. در این تحقیق کیفیت اقلام تعهدی برای ۲ سال قبل از تاریخ تجدید ارائه با ۲ سال بعد از تاریخ تجدید ارائه مقایسه شده است. برای اندازه گیری کیفیت اقلام تعهدی از مدل خطاهای برآورد سرمایه در گردش دچو و دیچو (۲۰۰۲) استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان میدهند که خطاهای برآورد اقلام تعهدی سرمایه در گردش به طور متوسط در دوره قبل از تجدید ارائه صورتهای مالی به میزان قابل توجهی مثبت (نشان دهنده بیش نمایی و برآورد غیر واقع)است، ولی در دوره پس از تجدید ارائه بطور قابل توجهی نزدیک به صفر هستند، بطوریکه قدر مطلق ارزش خطاهای برآورد طی دوره پس از تجدید ارائه به میزان قابل توجهی نسبت به دوره ارائه غیر واقع صورتهای مالی کاهش می یابد.
بنابراین نتایج این تحقیق موید بهبود کیفیت اقلام تعهدی طی دوره های پس از تجدید ارائه صورتهای مالی است. هم چنین عوامل مرتبط با تغییر در اقلام تعهدی بررسی و ثابت شد که بهبود در کیفیت اقلام تعهدی به میزان قابل توجهی در شرکتهایی که هم مدیر عامل و هم رئیس هیات مدیره ، در زمانی حول تجدید ارائه صورتهای مالی تغییر می کنند، بالاتر است. همچنین در شرکتهایی که با تغییر حسابرس مواجه اند، کیفیت اقلام تعهدی پس از تجدید ارائه صورتهای مالی کاهش یافته است.
بابر و همکاران ^[۲۶](۲۰۰۹)
هدف این مقاله بررسی رابطه بین ارائه مجدد حسابداری و ویژگیهای حاکمیت شرکتی میباشد. در این تحقیق ارائه مجدد به عنوان اصلاح اشتباهات حسابداری که قبلا از سر سهل انگاری ایجاد شده و یا در بدترین شرایط آن توسط مدیران فرصت طلب بوجود آمده است بیان گردیده و فرض بر این است که حاکمیت شرکتی حداقل تا حدی در برابر خطاهای گزارشگری مالی که در نهایت به عنوان ارائه مجدد صورتهای مالی آشکار میگردد ، مسئولیت دارد .
در تحقیق مزبور بیان گردیده که سیستم حاکمیت شرکتی دارای دو جزء داخلی و خارجی می باشد که حاکمیت داخلی^[۲۷] شامل روشها و مکانیسم هایی است برای نظارت بر مدیریت از طریق هیئت مدیره شرکت ولی حاکمیت خارجی^[۲۸] در ارتباط با مفاد اساسنامه شرکت جهت محدود کردن حقوق سهامداران با به چالش کشیدن مدیریت و اعضاء هیئت مدیره می باشد. در این مطالعه بر حاکمیت خارجی به عنوان یک عامل تعیین کننده اشتباهات صورتهای مالی تمرکز شده و به بررسی ۹۱۹ گزارش سالانه یا سه ماهه ارائه مجدد شده حسابداری منتشر شده توسط ۸۴۵ شرکت دولتی در طی دوره زمانی ۱۹۹۷ الی ۲۰۰۲ پرداخته اند و در یافتند که به احتمال زیاد اشتباهات صورتهای مالی برای شرکتهایی که حاکمیت خارجی در آنها ضعیف است نسبت به شرکتهایی که حاکمیت خارجی در آنها قوی است ،بیشتر است .
کراوت و شولین^[۲۹] (۲۰۰۹)
در این تحقیق رابطه بین تجدید ارائه صورت های مالی و ریسک اطلاعاتی را مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه تحقیق مزبور با عنوان”ارائه مجدد حسابداری و ریسک اطلاعات” حاکی از افزایش عوامل تعیین ریسک اطلاعاتی پس از تجدید ارائه صور تهای مالی توسط شرکت می باشد. براساس این تحقیق میزان افزایش ریسک اطلاعاتی ناشی از تجدید ارائه صورت های مالی به دفعات، علت و منشا تجدید ارائه کننده )شرکت، بورس، حسابرس( بستگی دارد. براساس این تحقیق، افزایش ریسک اطلاعاتی در این شرکت ها، باعث تاثیر نسبتاً کمی بر سایر شرکت های هم صنعت می شود.
گلیسون و همکاران^[۳۰] (۲۰۰۸)
گلیسون و همکارانش در تحقیق خود تحت عنوان “انتقال اثر ارائه مجدد صورتهای مالی” یک تاثیر انتقال اطلاعات ناشی از تجدید ارائه های حسابداری را یافتند، که منجر به کاهش قیمت سهام شرکت ها در صنعت مشابه با شرکت های تجدید ارائه کننده می شود. آنها با بهره گرفتن از نمونه ای از تجدید ارائه های گزارش دفتر حسابرسی آمریکا، کاهش قیمت سهم )به طور میانگین ۰٫۹ درصد( را در طی یک بازه ۸ روزه )یک روز قبل تا یک روز بعد از اعلان تجدیدارائه( برای شرکت هایی گزارش کردند که تجدیدارائه نداشته اند ولی در صنعت مشابه شرکت های تجدیدارائه کننده فعالیت داشتند. به هر حال آنها مشخص نکردند که انتقال اطلاعاتی که آنها یافتند، ناشی از تغییرات در انتظارات درباره جریانات نقدی آتی یا نرخ تنزیل است.
گراهام و همکاران(۲۰۰۸)
در این مقاله به مطالعه اثر ارائه مجدد صورتهای مالی بر قرارداد وام بانکی پرداخته شده است. از نتایج این تحقیق با عنوان “گزارشدهی نادرست شرکت و قرارداد وام بانکی” میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
نسبت به وامهای اتخاذ شده قبل از ارائه مجدد صورتهای مالی، وامهای اتخاذ شده بعد از ارائه مجدد صورتهای مالی دارای سررسیدهای کوتاهتر، تضمین و محدودیت در قرارداد بیشتری میباشند.
پس از ارائه مجدد صورتهای مالی، تعداد وام دهندگان کاهش میابد و شرکتها هزینه سالانه بالاتری را باید پرداخت نمایند .
این نتایج با این دیدگاه مطابق است که بانکها برای غلبه بر ریسک و مشکلات اطلاعات ناشی از ارائه مجدد صورتهای مالی از شرایط قرارداد وام سخت تری استفاده میکنند .همچنین در این مقاله بیان میشود که گزارشدهی نامناسب مالی عواقب شدیدی بر اوراق بهادار مالی ،سرمایه گذاران و شرکت دارد و در نتیجه باعث از دست دادن ارزش بازار ،اعتماد سرمایه گذاران و افزایش در هزینه سرمایه میشود .
تامسون^[۳۱](۲۰۰۸)
محققین در این تحقیق به دنبال آزمون دو فرضیه زیر هستند:
تجدید ارائه صورتهای مالی بیشتر کاهنده سود و زیان انباشته است تا افزاینده آن.
احتمال تغییر حسابرس در شرکتهایی که در تجدید ارائه صورتهای مالی،اصلاح اشتباه کاهنده سود و زیان انباشته داشته اند، نسبت به شرکتهایی که اصلاح اشتباه کاهنده سود و زیان انباشته نداشته اند، بیشتر است.
برای این منظور محققین، تجدید ارائه صورتهای مالی بدلیل اصلاح اشتباهات و تغییر حسابرس در شرکتهای فورچون ۵۰۰ طی سالها ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ را مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این تحقیق هر دو فرضیه را قویاً تایید نمود. به این معنی که تجدید ارائه های انجام شده بدلیل اصلاح اشتباهات دوره های گذشته بیش از اینکه افزاینده ی سود انباشته باشد، کاهنده سود انباشته است و اینکه امتحان تغییر حسابرس در شرکتهایی که از طریق تعدیلات سنواتی، سود و زیان انباشته خود را به میزان با اهمیتی کاهش داده اند، نسبت به شرکتهایی که تعدیلات سنواتی کاهنده سود(زیان)انباشته ندارند، بیشتر است. به اعتقاد محققین برای تایید فرضیه دوم چندین دلیل وجود دارد:
شرکتهایی که بدلیل تجدید ارائه صورتهای مالی، کاهش با اهمیتی در سود و زیان انباشته خود گزارش میکنند، اغلب از این بابت تحت فشار هستند. در نتیجه این شرکتها در تلاشی برای دفاع از خود سعی میکنند شخص دیگری را مقصر جلوه دهند و نهایتا حسابرس را قربانی میکنند.
انتظار می رود هر گونه عدم توافق بین شرکت و حسابرسان رابطه بین آن دو را تحت تاثیر قرار دهد. زمانیکه یک تجدید ارائه رخ میدهد اغلب اوقات شرکت و حسابرس در مورد ماهیت و تاثیراصلاح اشتباهات و چگونگی گزارش آن اختلاف عقیده دارند و این امر موجب قطع ارتباط آن دو میشود.
در صورت تجدید ارائه مکرر صورتهای مالی، سهامداران در خصوص کارایی موسسه حسابرسی شبهه پیدا میکنند. چرا که در شناسایی اشتباهات موجود در صورتهای مالی دوره های قبل ناتوان بوده اند و این امر موجب عدم انتخاب مجدد حسابرس برای دوره بعد میشود.
پالمروز و شولز ^[۳۲](۲۰۰۴)
در تحقیق مزبور تحت عنوان” شرایط و عواقب حقوقی گزارشگری خارج از اصول پذیرفته شده حسابداری: شواهدی از ارائه مجدد صورتهای مالی” به بررسی ۴۹۲ مورد تجدید ارائه صورتهای مالی طی سالهای ۱۹۹۵ الی ۱۹۹۹ با تکیه بر صورت سود وزیان و رابطه موجود بین فعالیتهای عملیاتی و فعالیتهای غیر عملیاتی با مشکلات قانونی ایجاد شده پرداخته شده است .در این تحقیق شواهدی در خصوص اینکه دفعات و اشتباهات حسابداری، ماهیت و احتمال ایجاد مشکلات حقوقی را افشا می نمایند یا خیر نیز ارائه شده است .
در نمونه بررسی شده در این تحقیق شرکتهایی که دارای تجدید ارائه فعالیتهای عملیاتی بوده اند ،درصد بالاتری از اشتباهات عمدی(تخلفات) و در نتیجه ورشکستگی و یا حذف از بورس اوراق بهادار را داشته اند. همچنین این شرکتها تجدید ارائه هایی با اهمیت تر و روند کاهش قیمت سهام بیشتر ی طی شش ماه قبل و بعد از تجدید ارائه صورتهای مالی خود شاهد بوده اند. بر اساس تحقیق فوق تجدید ارائه صورتهای مالی در ۶۸% از کل نمونه آماری تحقیق ،به فعایتهای عملیاتی شرکت مربوط بوده و حدود ۳۸% کل نمونه آماری انتخاب شده ، پس از تجدید ارائه با مشکلات حقوقی مواجه شده اند .
هریبار و جانکینز^[۳۳] (۲۰۰۴)
این مقاله به بررسی اثر ارائه مجدد صورتهای مالی بر هزینه سرمایه شرکت پرداخته است. محققان مزبور با بررسی نمونه ای متشکل از ۲۹۲ رویداد ارائه مجدد صورتهای مالی از تاریخ ۱۹۹۷ الی ۲۰۰۲ به نتایج زیر دست یافته اند :
بطور متوسط ارائه مجدد صورتهای مالی منجر به کاهش سودهای آتی مورد انتظار و افزایش در هزینه سرمایه شرکت میگردد .همچنین ارائه مجدد صورتهای مالی که توسط حسابرسان ایجاد و آغاز شده باشد، با افزایش بیشتری در هزینه سرمایه همراه است و شرکتها با اهرم مالی بیشتر نیز، افزایش بیشتری را در هزینه سرمایه تجربه می کنند .بطور کلی شواهد این تحقیق بیانگر این موضوع می باشد که ارائه مجدد صورتهای مالی کیفیت سود شرکت را کاهش داده و باعث افزایش نرخ بازده مورد درخواست سرمایه گذاران میشود .
پالمروز و همکاران^[۳۴] (۲۰۰۴)
در این تحقیق با عنوان “عوامل تعیین کننده واکنش بازار به اعلامیه های ارائه مجدد” به بررسی ۴۰۳ نمونه صورتهای مالی تجدید ارائه شده طی سالهای ۱۹۹۵ الی ۱۹۹۹ پرداخته اند. بر اساس این تحقیق، واکنش منفی قابل ملاحظه ای به میزان تقریبی ۹% طی دو روز پس از اعلام تجدید ارائه، نسبت به تجدید ارائه صورتهای مالی صورت می پذیرد.
همچنین در این تحقیق به بررسی نشت اطلاعات قبل از تجدید ارائه پرداخته شده است و این مسئله را ناچیز و کم اهمیت برآورد نموده است. نحوه ی وزن دهی به مبلغ تجدید ارائه در این تحقیق بر اساس سود سال انجام تجدید ارائه (قبل از تجدید ارائه صورتهای مالی) انجام پذیرفته است .
مطالعات تجربی انجام شده در داخل کشور
ساعی و همکاران (۱۳۹۲)
هدف تحقیق مزبور با عنوان” بررسی فراوانی واهمیت تجدید ارائه صورتهای مالی” پاسخ به این پرسش هاست که : نسبت توزیع فراوانی تجدید ارائه ها بین عناصر صورت های مالی چگونه بوده؛ و آیا این نسبت در سال ها و صنایع مختلف متفاوت است؟ و آیا مبالغ تجدید ارائه شده تفاوت معنی داری با مبالغ اولیه دارند؟
در این پژوهش، با بهره گرفتن از اطلاعات مالی ۲۲۹ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۷ ، مشخص گردید بیشترین فراوانی تجدید ارائه ها مربوط به بدهی ها؛ صنعت خودرو و قطعات، و سال ۱۳۸۴ است. یافته های تحقیق نشان می دهد که نسبت توزیع فراوانی تجدید ارائه ها، در سال ها و صنایع مختلف معنی دار است. علاوه بر آن، با بررسی اختلاف میانگین ها، معنی داری تفاوت ارقام اولیه و تجدید ارائه شده به تأیید رسید .
نجف تومرایی(۱۳۹۱)
این پژوهش ارتباط تجدید ارائه صورتهای مالی و قیمت گذاری ریسک اطلاعاتی را در شرکتهای پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران بررسی می کند. قیمت گذاری ریسک اطلاعاتی با منظور کردن ریسک اطلاعاتی بر مبنای کیفیت سود در مدل سه عاملی فاما و فرنچ آزمون شده است.کیفیت اقلام تعهدی به عنوان معیار کیفیت سود به دو جزء ذاتی واختیاری تفکیک و عوامل ریسک اطلاعاتی ذاتی و اختیاری با بهره گرفتن از معیارهای کیفیت اقلام تعهدی ذاتی و اختیاری محاسبه شده است. دوره بررسی سالهای ۱۳۸۹-۱۳۸۴ ونمونه شامل ۱۴۴ شرکت میباشد.
نتایج تحقیق نشان می دهد که بعد از تجدید ارائه صورت های مالی، ریسک اطلاعاتی اختیاری افزایش می یابد و همچنین تجدید ارائه حساب های اصلی در مقایسه با حساب های غیر اصلی باعث افزایش بیشتر در ریسک اطلاعاتی ذاتی می شود، اما با افزایش ریسک اطلاعاتی اختیاری همراه نیست. شرکت هایی که بیشتر از یک بار تجدید ارائه داشته اند نسبت به شرکت هایی که فقط یک بار تجدید ارائه داشته اند، افزایش در ریسک اطلاعاتی ذاتی را تجربه می کنند.
نیکبخت و رفیعی(۱۳۹۱)
این تحقیق در پی یافتن الگوی عوامل موثر بر تجدید ارائه صورتهای مالی در ایران است. بدین منظور نخست از طریق مصاحبه با ۵۰ نفر از خبرگان عوامل موثر بر تجدید ارائه صورتهای مالی شناسایی و سپس با روش رگرسیون لجستیک الگوی مورد نظر تخمین زده شد. به منظور تخمین الگو، داده های مربوط به ۲۰۲ شرکت بورسی طی سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ مورد استفاده قرار گرفت.
یافته های این تحقیق نشان میدهد که سودآوری، اهرم مالی، طول دوره تصدی مدیریت، تغییر مدیریت، تغییر حسابرس و اندازه موسسه حسابرسی بر وقوع تجدید ارائه صورتهای مالی موثر است.
کاظمی(۱۳۸۹)
در این تحقیق، کاهش محتوای اطلاعاتی سود متعاقب تجدید ارائه صورت های مالی مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین بیان گردیده که ارائه مجدد صورت های مالی برای بازار، حاوی اطلاعات جدیدی است. از دیدگاه سرمایه گذاران، اخبار ارائه مجدد صور تهای مالی فقط بیانگر مشکلات عملکرد دوره گذشته نیست بلکه نوعی پیش بینی مشکلات آتی برای شرکت و مدیریت آن نیز محسوب می شود و موجب سلب اطمینان سرمایه گذاران نسبت به اعتبار و شایستگی مدیریت و کاهش کیفیت سودهای گزارش شده می گردد.
محقق با بررسی تعداد ۱۸۵ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های ۱۳۷۸ الی ۱۳۸۶ به این نتیجه دست یافته است که تجدید ارائه صور تهای مالی موجب کاهش محتوای اطلاعاتی سود می شود و شرکت هایی که عمده ترین دلیل صورت های مالی تجدید ارائه شده آنها اصلاح اشتباه ناشی از شناسایی درآمد است محتوای اطلاعاتی سود آنها کاهش یافته است.
حیدرپور و ازوجی(۱۳۸۹)