1. – برای آگاهی بیشتر از بازداشت موقّت اختیاری و الزامی ر.ک: آخوندی (محمود)، آیین دادرسی کیفری کاربردی، جلد پنجم، نشر میزان، چاپ اوّل، تهران، زمستان ۱۳۸۲، صص۱۷۲ تا ۲۰۴ و نیز خالقی (علی)، آیین دادرسی کیفری، تهران، مؤسّسه ی مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، ۱۳۸۸ صص ۲۱۶ تا ۲۴۴٫ ↑

– مادّه ی۲۲ قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری مصوّب خرداد ۱۳۵۶: «در کلیّه ی اتّهامات از درجه ی جنحه به استثنای جنحه های باب دوّم قانون مجازات عمومی، هرگاه متهم به ارتکاب جرم اقرار نماید، دادستان، رأساً می‌تواند تا اوّلین جلسه ی دادرسی با احراز شرائط زیر تعقیب کیفری او را با رعایت تبصره های ۱ و ۲ ماده ی ۴۰ مکرّر قانون تسریع دادرسی و اصلاح قسمتی از قوانین آئین دادرسی کیفری و کیفر عمومی، معلّق سازد:اقرار متهمّ، حسب محتویّات پرونده مقرون به واقع باشد،متهمّ، سابقه ی محکومیّت کیفری موثّر نداشته باشد،

شاکی یا مدّعی خصوصی در بین نبوده یا شکایت خود را استرداد، کرده باشد.» ↑