باید قبول کرد که در اجرای قوانین کاستی هایی وجود دارد، زیرا اگر کاستی هایی نبود الان شاهد افزایش اینگونه آسیب‌های اجتماعی توسط کودکان به گناه نبودیم. اینجاست که دولت و جامعه جهانی باید با خانواده‌های فقیر که کودکانشان به کار مجبور هستند، حمایت هایی داشته باشند.
در واقع دولت با حمایت نکردن از کودکان خیابانی و حذف شمار انبوهی از نیروهای مستعدی که می‌توانند در آینده دردی از جامعه دوا کنند، در حقیقت خود را از تشکیل گروهی از بزرگسالان توانمند و متخصص در آینده ای نزدیک محروم ساخته است و در واقع این خود دولت است که از هرز رفتن و به انفعال کشیدن آن کودکان ضرر خواهد کرد. زیرا بازی کردن و لذّت بردن از دوران کودکی، آموزش و تحصیل در سنن پایه، امنیت روانی توأم با محبّت والدین یا سرپرست قانونی و از همه مهمتر نداشتن دغدغه تأمین معیشت در دوران کودکی، از اساسی ترین حقوق هر کودکی است که باید توسط دولت‌ها رعایت شود.
بیشتر این کودکان از چتر حمایتی دولت بی بهره اند. البته سازماندهی کودکان خیابانی در سطح شهرها متولیان متعددی، چون سازمان بهزیستی، شهرداری، نیروی انتظامی، اداره اتباع خارجی و قوه قضاییه دارد. امّا در مصاحبه ای که با آنها داشتم، این کودکان از ارگان هایی همچون شهرداری و بهزیستی که مسئول ساماندهی کودکان خیابانی هستند، وحشت داشتند و به محض دیدن ماشین های آنان در کنجی مخفی می شوند، به واقع رفتارهای قهرآمیز و گاه خشن این نهادها موجب شده است، که این کودکان، مأموران ذی ربط را افرادی تصور کنند که به جای حمایت از آنها درصدد زندانی کردن آنان هستند.
از طرفی نمیتوان از مردم توقّع داشت، وقتی که دولت از این کودکان حمایت وافی به عمل نیاورد، آنان نیز حمایت های انسانی و بشر دوستانه خود را از این کودکان، بر باد رفته قطع کنند. تنها در صورتی می توان از عموم مردم انتظار داشت که به کودکان خیابانی یاری نرسانند که، مردم قانع شوند نهادهای رسمی از کودکان خیابانی حمایت های قانونی، عملی و دلسوزانه به عمل می آورند.
با این وجود قانون در این باره خلاهایی دارد که نیاز به اصلاح آن است به عنوان مثال، با وجود جمع‌ آوری این کودکان از خیابان‌ها امّا دیده شده است که، پس از درخواست والدین، کودکان به خانواده بازگردانده شده و دوباره این دور باطل آغاز می شود و دوباره به خیابان رانده می شوند. زیرا مشکلات اقتصادی و فقر خانوادگی باعث برگشت آنان در سنین کم به خیابان‌هاست.
قوانین حمایتی در مورد فقر اقتصادی بیشتر خانواده ها ضعیف است و آن‌ها مجبوراً که هم خود کار کنند و هم کودکان را مجبور به کار کردن بکنند. البته بیشتر این خانواده ها کم سواد یا بی سواد هستند، آگاهی لازم از زندگی و شرایط زندگی ایده آل برای کودکان خود ندارند.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )