این پنج قطعنامه بر اساس فصل هفتم منشور صادر شده اند که بر اساس آن شورا می‌تواند اجازه به کارگیری نیروی نظامی را برای مقابله با تهدیدات علیه امنیت بین‌المللی، صادر نماید. این قطعنامه ها اختیارات نیروهای دریایی چند ملیتی را فراتر از اعمالی که در حقوق بین‌المللی عرفی ‌در مورد دزدی دریایی اجازه داده شده است، گسترش داده است. بدون وجود قطعنامه های شورای امنیت در خصوص استفاده از زور، حقوق بین‌المللی برای مقابله با دزدی دریایی تنها در دریای آزاد اجازه توقیف و بازرسی صادر می کند.( موسوی،۱۳۹۰،۳۸۳)

شورای امنیت، اقدامات دزدان دریایی در مناطق دور از ساحل سومالی را تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی قلمداد کرد و قطعنامه ای ۷۳۳، سال ۱۹۹۲ شورای امنیت که بر اساس فصل هفتم منشور ملل متحد صادر گردید، رخ دادهای اخیر را تهدیدی برای صلح و امنیت قلمداد نمود. افزون بر این، شورای امنیت در اولین قطعنامه صادره راجع به دزدی دریایی در مناطق دور از سواحل سومالی، تصریح کرد که وجود دزدان دریایی وضعیت را در سومالی بحرانی و این امر تهدیدی برای صلح و امنیت بین‌المللی در منطقه است. این اعلامیه به نشانه تأیید قطع نامه ی ۱۸۵۱ به وسیله وزیر امور خارجه چین در شورای امنیت و در اجلاس وزرای امور خارجه که در شانزدهم دسامبر ۲۰۰۸ برگزار شد، صادر گردید، این رویکرد را آشکارا مطرح کرد. با گسترش دزدی دریایی در مناطق دور از سواحل سومالی، وضعیت امنیت در سومالی با چالش مواجه شد. این مفهوم موجب می شود اقدام علیه دزدی دریایی در مناطق دور از سواحل سومالی، در چارچوب فصل هفتم منشور ملل متحد تحت کنترل قرار گیرد.)تروس،۱۳۹۱،۳۳)

آبهای داخلی در قلمرو کشور ساحلی است در این منطقه نیز مانند قلمرو خشکی اصل سرزمینی بودن قوانین و مقررات آن کشور حاکم می شود(ضیایی بیگدلی ،حقوق بین المل عمومی ، ۱۳۸۲،۲۸۰)

در چارچوب قطعنامه شماره ۱۸۵۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد که در شانزدهم دسامبر ۲۰۰۸ میلادی جهت ورود به منطقه حاکمیت آب های سرزمینی(داخلی) سومالی برای مقابله با دزدی دریایی صادر گردید، یک گروه تماس متشکل از ۲۴ کشور با پیشگامی ایالات متحده آمریکا تشکیل یافت. (حسینی،۱۳۸۸،۱۳۴)

همچنین قطع نامه ی ۱۸۱۶ شورای امنیت در سال ۲۰۰۸ و سایر قطع نامه ها، حدود قواعد حقوق بین الملل را ‌در مورد دزدی دریایی گسترش داده است؛ به ویژه آن قواعد مذکور به دولت های مشخصی این اختیار را داده است که وارد آب های ساحلی سومالی شوند که این اقدام تا حدی با ساز و کار موجود در آب های آزاد سازگار و هماهنگ می‌باشد. برخی دولت ها تمایل نداشتند که از قدرت و نیروی خود علیه دزدان دریایی استفاده کند. دلیل اصلی این عدم تمایل، نگرانی دولت ها از اعمال حقوق بشر ‌در مورد افراد بازداشت شده است.)تروس،۱۳۹۱،۳۳)(S/RES/1816(2008),1)

در پاسخ به فراخوان سازمان ملل، تعداد زیادی از کشورهای جهان و سازمان های عمده بین‌المللی، عمدتاًً کشورها و سازمان های ذینفع و دارای کشتی های تجاری که مجبور به عبور از این منطقه بودند، و در راستای اعلام همکاری با سازمان ملل، ناوهای جنگی خود را برای گشت زنی و مشارکت در تامین امنیت این آبراه بین‌المللی و همچنین محافظت از کشتی های برنامه غذایی سازمان ملل به مردم سومالی راهی آب های سومالی کردند.(نظافت،۱۳۸۸،۲۵۳)

• • • 1. آمریکا و عملیات CTF-151

دزدی دریایی یک مشکل بین‌المللی است در حال حاضر، ایالات متحده آمریکا یک کشتی هجده هزار تنی به نام “مونت ویتنی” (Mount Witney) که دارای تجهیزات ارتباطات ماهواره ای و دستگاه های شنود تجسسی مجهز می‌باشد را در سواحل سومالی مستقر ‌کرده‌است. (حسینی،۱۳۸۸،۱۳۵)

علاوه بر این، در گزارش مجموعه بین‌المللی بحران شماره ۹۵ مورخ ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ میلادی عنوان شده است که آمریکا در کشور جیبوتی یک پایگاه مجهز دارد که از لحاظ تأسیسات و تجهیزات مخابراتی و ارتباطاتی در کل قاره آفریقا بی نظیر است و بودجه سالانه این پایگاه نیز ۱۰۰ میلیون دلار می‌باشد. (حسینی،۱۳۸۸،۱۳۶)

در اواسط ژانویه ۲۰۰۹ میلادی یک نیروی دریایی بین‌المللی به رهبری آمریکا به نام
“Combined Task Force 151” برای مقابله با دزدی دریایی در سواحل سومالی تشکیل گردید. فرماندهی این گروه که متشکل از ۲۰ کشور مختلف می‌باشد بر عهده یک رزم ناو آمریکایی خواهد بود. ناوگان پنجم آمریکا که در بحرین مستقر است عنوان کرد که این کشور دو ناو جنگی دیگر به همراه پوشش هوایی مناسب باری اجرای عملیات مذکور را در اختیار این گروه قرار خواهد داد. (حسینی،۱۳۸۸،۱۳۶)

نیروهای دریایی کشورهای ایالات متحده آمریکا، اتحادیه اروپا، هند، چین، ایران و غیره در یک همکاری و اتحاد موقتی از نیمه ژانویه ۲۰۰۸ به گشت زنی در خلیج عدن می پردازند و نقشی راهبردی در این زمینه دارند. این همکاری نظامی به طور موفقیت آمیزی از بسیاری از حملات دزدان دریایی جلوگیری کرده و یا انجام آن را مختل ‌کرده‌است و اعضای ائتلاف در موقعیت های مختلف به تبادل آتش با دزدان دریایی سومالی پرداخته‌اند. ( موسوی،۱۳۹۰،۳۸۷)

ناوگان هفتم نیروی دریایی آمریکا “Combined Task Force 150” سال هاست که برای حفاظت از آب های شاخ آفریقا در این منطقه مستقر است(حسینی،۱۳۸۸،۱۳۴)

این نیروی دریایی، مکمل ناوگان پنجم آمریکا در منطقه خلیج فارس می‌باشد(حسینی،۱۳۸۸،۱۳۵)

افزایش مجدد دزدی دریایی در سه ماهه نخست اول سال ۲۰۰۹ میلادی و عدم توفیق نیروهای بین‌المللی همانند آتلانتا در مقابله با روند رو به رشد دزدی ها سبب شد تا اعتماد موقت ایجاد شده در کارایی این نیروها به شدت متزلزل شود. این شرایط وضعیت مناسبی را برای ایالات متحده آمریکا ایجاد نمود تا ضمن تقویت ناوگان خود در این منطقه، به دنبال فرصتی برای اجرای نمایشی از توانمندی نیروی دریایی خود باشد. حمله دزدان دریایی سومالیایی در روز چهارشنبه ۱۹/۱/۱۳۸۸ (۸ آوریل ۲۰۰۹ میلادی) به یک فروند کشتی تجاری دانمارکی تحت پرچم آمریکا به نام “مرسک آلاباما” (Maersk Alabama) که گفته می شد با محموله ای از غذا و اقلام کشاورزی برای نهادهای بین‌المللی و سازمان های خیریه عازم کنیا بود، فرصت مذکور را ایجاد کرد (حسینی،۱۳۸۸،۱۳۶)